Gorączka O'nyong-nyong jest chorobą wirusową, która występuje epidemicznie w Afryce. W przebiegu choroby występują natężone bóle stawów nazywane w języku Acholi O'nyong-nyong.
Chorobę wywołuje alfawirus O'nyong-nyong z rodziny Togaviridae. Naturalny rezerwuar ONN nie został poznany. Za główne wektory uważa się komary Anopheles gambiae oraz Anopheles funestus. Nieznane są przypadki przeniesienia zakażenia pomiędzy ludźmi.
Wirus został po raz pierwsze wyizolowany podczas epidemii w Gulu w północnej Ugandzie w roku 1959. Rozprzestrzenił się także na kraje ościenne – Kenię, Tanzanię i Zambię. Do 1962 gorączka O'nyong-nyong dotknęła około 2 mln osób.
Infekcje u ludzi i zwierząt były serologicznie stwierdzane także w Nigerii, Ghanie i Sierra Leone. W latach 80., na wybrzeżu kości słoniowej doszło do kolejnych zakażeń. Następne przypadki miały miejsce w Ugandzie w latach 1996-1997. Spośród około 400 osób zbadanych w kierunku występowania wirusa, u 121 wykryto obecność świeżego lub przebytego zakażenia.
W 2004 ognisko wystąpiło w Czadzie.
Okres inkubacji wynosi ponad 7 dni. Obraz kliniczny jest zbliżony do choroby chikungunya, jednak gorączka jest mniej nasilona, za to częściej występuje limfadenopatia. Po dwóch dniach pojawia się symetryczna poliartralgia a w dwa dni później uogólniona grudkowo-krostkowa wysypka. około 14 dniach choroby obserwuje się pełne wyzdrowienie, choć w niektórych przypadkach bóle stawów mogą utrzymywać się dłużej.
Nie opisano przypadków śmiertelnych.
