Japońskie zapalenie mózgu jest chorobą wywoływana przez arbowirusy z grupy Flaviviridae, które są przenoszone p
Japońskie zapalenie mózgu to najczęstsze wirusowe zapalenie mózgu na Dalekim Wschodzie. Każdego roku odnotowuje się 30 000–50 000 nowych zachorowań. Śmiertelność waha się od 0,3 do 0,6% i zależy od wielu czynników, także od wieku. Zachorowania dotyczą głównie mieszkańców wsi i nie są spotykane w obszarach miejskich. W przeszłości, zanim wprowadzono szczepionkę, duże epidemie JE występowały w Chinach, Japonii, Korei, Tajwanie i Tajlandii. Obecnie epidemie choroby występują w Wietnamie, Kambodży, Birmie, Indiach, Nepalu i Malezji. Opisano zachorowania z Wysp w Cieśninie Torresa, a w 1998 roku dwa śmiertelne zachorowania miały miejsce w północnej Australii.
Najczęściej zachorowanie przebiega bezobjawowo. Okres inkubacji wynosi od 6 do 16 dni. Zapalenie mózgu objawia się niecharakterystycznymi objawami zwiastunowymi przechodzącymi w aseptyczne zapalenie opon lub mózgu, albo jednocześnie tu i tu. Niekiedy występują zespoły poliopodobne i ze strony przewodu pokarmowego (zwłaszcza u dzieci) oraz objawy dyzuryczne. Objawy mogą ustąpić samoistnie w przeciągu kilku dni, możliwa jest jednak śmierć.
Powikłaniami przebytej choroby mogą być ataksja, parkinsonizm, osłabienie siły mięśniowej, otępienie, zaburzenia psychiatryczne.
